Ścieżka sensoryczna to pewnego rodzaju tor przeszkód, którego funkcją jest stymulowanie zmysłu dotyku oraz zmysł równowagi.
Co daje chodzenie po ścieżkach sensorycznych?
- stymuluje - receptory na stopach
- dostarcza - bodźce dotykowe
- rozwija - koordynację ruchową
- rozwija - abstrakcyjne myślenie
Taka ścieżka sensoryczna znajduje się w ogrodzie Centrum dla Niewidomych i Słabowidzących w Krakowie. Ścieżka ta sensoryczna odzwierciedla rzeczywisty świat w mikroskali. Ma przygotować dzieci z wadą wzroku do życia w świecie ludzi widzących.
Ścieżka sensoryczna przy ulicy Tynieckiej powstaje dzięki staraniom Fundacji Edukacyjnej Dialog, która pozyskuje darczyńców i gromadzi fundusze, a także materiały na kolejne etapy prac. Pomysłodawcy nazwali ścieżkę Aleją Złotych Serc.
Pierwszy odcinek ścieżki to tzw. strefa dotyku (są tam: mech, piasek, kocie łby, kamienie, kostka brukowa, żwir) – ma uczyć mobilności i pokonywania barier, rozwijać sprawność motoryczną, równowagę, koordynację ruchową i wyobraźnię przestrzenną.
Druga strefa wyróżnia się podniesioną rabatą z cegły, do której mogą podjechać uczniowie poruszający się na wózkach inwalidzkich, aby węchem i dotykiem poznawać różnokształtne i zapachowe rośliny (lawenda, róże, zioła).
Trzeci odcinek obejmuje górkę, głazy (imitacja terenu górskiego), tablice edukacyjne, labirynt, kółko i krzyżyk, zegar – całość ma być i sprawnościowa, i logiczna, rozwijać koordynację ruchową i myślenie abstrakcyjne.
Czwarta strefa przeznaczona jest dla dzieci lepiej radzących sobie w terenie, położono tam falistą kostkę, piasek z tzw. mostem birmańskim, na którym można uczyć się kroku przesuwnego, kamyczki, plastry drewna w żwirku.
Piąty odcinek ścieżki będzie strefą dźwięku z urządzeniami emitującymi drgania i z szumiącymi roślinami. Znajdą się tam też telegraf akustyczny, dzwony rurowe i inne instrumenty muzyczne.
Podział ścieżki na pięć stref umożliwia symulację różnych zdarzeń i sytuacji w różnych miejscach w zależności od pory roku, pogody i dnia (dźwięki nie brzmią przecież zawsze tak samo!). To dla dzieci niewidomych i słabowidzących szczególne miejsce zmysłowych doznań, gdzie wrażenia dotykowe, słuchowe i zapachowe pozwalają łączyć naukę z rekreacją i zajęciami terapeutycznymi.
Aleja Złotych Serc ma wielu ambasadorów – inicjatywę wsparli artyści, pisarze i twórcy, m.in. Wojciech Smarzowski, Agata Kulesza, Michał Rusinek, Grzegorz Turnau, Andrzej Sikorowski, Rafał Sonik i Ewa Wachowicz. Ostatnio dołączył do nich krakowski aktor Radosław Krzyżanowski. W budowie ścieżki pomogli wolontariusze oraz, po godzinach, pracownicy Centrum dla Niewidomych i Słabowidzących przy ul. Tynieckiej.
Zapraszamy do oglądania naszej ścieżki sensorycznej już po epidemii!!
Życzymy Państwu miłego wtorku!
Koordynatorzy projektu
#opisujemy:
Zdjęcie 1,2: rabata z różnorodnymi kwiatami podniesiona, aby można było wjechać wózkiem (w miejscu ”okrąglaka”)
Zdjęcie 3,4: ścieżka z różnymi fakturami – kamienie drobne i okrąglaki, kostka brukowa, belki drewniane.
Zdjęcie 5: most birmański – wejście po pochylni wybrukowanej drobnymi kamykami na most, z lewej strony mostu znajduje się poręcz. Ścieżka sensoryczna wije się wśród starych drzew.
Zdjęcie 6, 7: urządzenia do ćwiczeń równowagi umieszczone na miękkim podłożu i na piasku.
Zdjęcie 8: wypukła jaszczurka wykonana z kamyków.
Zdjęcie 9, 10: mini siłownia i „tyrolka” czyli zjazd na linie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz